[English below]
Vanaf het moment van de kraak, hebben wij er voortdurend aan gewerkt om Ivicke wind- en waterdicht te maken, wij hebben onder meer elektriciteit, riolering en kachels geïnstalleerd en houden het terrein in stand.
Wij kraken om te wonen en om ons tegen de financialisering van de woningmarkt te verzetten. Wanneer huisvesting niet als basisbehoefte maar als financieel goed beschouwd wordt, worden opportunisten (vastgoed speculanten), zo ook de eigenaar van Ivicke, Ronnie van de Putte, gestimuleerd om geschikt, bewoonbaar onroerend goed leeg te houden. Zodoende om het te laten verkrotten met de hoop op sloop en dus de mogelijkheid een nieuw, winstgevender project te realiseren. Of wellicht zoals in het geval van Ivicke, om het gebouw te gijzelen en als bijgevolg een extreem hoge prijs van de Gemeente te eisen, rechtstreeks op kosten van de gemeenschap.
De consequenties van dit financiële systeem zijn voor iedereen duidelijk zichtbaar. Flink stijgende vastgoedprijzen zetten woningcorporaties aan om de oorspronkelijke bewoners van stadswijken onder dwang te laten verhuizen, kleinschalige landbouwbedrijven worden van hun land verdreven en steeds onzekerdere huurvormen zoals anti-kraak en tijdelijke huurcontracten zijn inmiddels de norm.
Politici en de media spreken bij dit soort problemen van de “huizencrisis”, die doorgaans als een problematiek omtrent vraag en aanbod wordt gekenmerkt. Kraken laat zien dat het niet slechts om een probleem van vraag en aanbod gaat. Er bestaat toereikend leegstaand onroerend goed en verwaarloosd land om mensen van hun basisbehoeften te kunnen voorzien. Het probleem is er feitelijk een van gebruik en toegang. Want bankieren, vastgoedspeculanten en de door hun gefinancierde politici beperken gebruik en toegang, zonodig met geweld, omwille van het waarborgen van een “gezonde woningmarkt”. Huize Ivicke met zijn monumentale status en een eigenaar, die geen fuck geeft, is slechts een extreem voorbeeld voor wat op de financiële woningmarkt voor volstrekt gewoon doorgaat.
Onze aanwezigheid in Ivicke en het werk dat we uitvoeren, is overduidelijk in het voordeel van het voorbestaan van het gebouw. Maar het blijft onduidelijk wat voor een verhaal Van De Putte deze keer omtrent zijn “plannen” voor het pand gaat bedenken. Intussen is de Gemeente druk bezig met de voorbereidingen van onze ontruimingsprocedures. Tot enkele maanden geleden hebben zij ons over het algemeen getolereerd, omdat wij in het belang van het gebouw coöperatief waren. Maar zonder concrete plannen en gebruik voor Ivicke, lopen ze risico het werk van Van de Putte over te nemen door wederom een situatie van leegstand en verwaarlozing te creëren.
Voor nu blijven we doen wat we al sinds juli 2018 doen. Wonen in en zorgen voor ons thuis.
————————————————————-
Since squatting Ivicke, we’ve made the building wind and water-proof, installed electricity, plumbing, and heating, and maintained the grounds.
We squat to live and to protest against the financialization of the housing market. When housing is seen as a financial commodity rather than a basic need, opportunists (property speculants) like Ivicke’s owner Ronnie van de Putte are incentivized to neglect and keep perfectly habitable buildings empty in the hope of its demolition and a new, more profitable, development. Or, perhaps in Ivicke’s case, to hold the property hostage and extract an inflated price from the municipality, directly at the public’s expense.
The consequence of this financial system for housing is there for all to see. Rapidly-rising property prices encourage housing corporations to force the original inhabitants of city neighbourhoods to leave, small-scale farmers are pushed off their land, and insecure forms of tenancy such as anti-squat and temporary rental agreements become the new normal.
Politicians and the media refer to such problems as the “housing crisis,” which is characterized as a problem of supply and demand. Squatting demonstrates that it is not a problem of supply. There is more than enough vacant property and derelict land to meet people’s needs. The problem is one of use and access. Because for financiers, property speculants, and the politicians they bankroll, limiting use and access, violently if necessary, is required for a “healthy housing market.” Huize Ivicke, with its monumental status and give-no-fucks owner, is simply an extreme example of what passes as perfectly normal in the financial housing market.
Our presence at Ivicke and the work we do, by any reasonable, well-informed opinion, is a benefit to the building. It remains unclear what story van de Putte will spin next about his plans for Ivicke. His lawyers have started court proceedings against us, but have not outlined any intentions for Ivicke’s use.
Meanwhile, the municipality is also preparing eviction proceedings against us. Until a few months ago, they largely tolerated us because we are cooperative in the interests of the building. But without a concrete plan and use for Ivicke, they risk doing van de Putte’s work for him and creating another situation of vacancy and neglect.
For now, we continue to do what we’ve been doing since July, 2018. Living in and caring for our home.